«مهمان فضایی» قصهای دو قسمتی است که موضوع اصلی آن رعایت ادب و احترام است.
من مدتها در این فکر بودم که چگونه می‌توانم بدون استفاده از کلیشه‌های موجود، قصهای با این مضمون بنویسم.
در نهایت، به شخصیت یک موجود فضایی رسیدم که از مریخ آمده و نمی‌داند ادب و احترام یعنی چه و از زبان خودِ بچه‌ها با این مفاهیم آشنا می‌شود. از آنجایی که تاثیرپذیری کودکان از هم سن و سالهای خودشان خیلی بیشتر است، یادگیری نکاتی که مد نظر من بود، از این طریق راحت‌تر می‌شد.
اسم این موجود فضایی را «بهرامِ مریخی» گذاشتم. دلیل این نام گذاری این بود که بچه‌ها این دو اسم را در کنار هم به‌خاطر می‌سپارند. بعدها که یاد گرفتند، بهرام نام دیگر سیاره‌ی مریخ است، یک بار دیگر خاطره‌ی این قصه برایشان زنده خواهد شد.
قصه از جایی شروع می‌شود که شادی و نشاط، دو خواهر دوقلوی شمالی ما، در حیاط خانه‌ی روستایی‌شان در حال بازی هستند. ناگهان صدای عجیبی می‌شوند: صدای یک بشقاب پرنده! بعد موجودی فضایی به نام بهرام مریخی از آن بشقاب پرنده پیاده می‌شود.
بهرام مریخی که از کره‌ی مریخ آمده، با اداب و رسوم زمینی‌ها آشنا نیست. در واقع اصلا نمی‌داند ادب و احترام یعنی چه. در قسمت اول قصه، شادی و نشاط تلاش می‌کنند تا به بهرام یاد بدهند چگونه با ادب و احترام رفتار کند. در این میان اتفاقات عجیب و خنده‌داری را پشت سر می‌گذارند.
نکاتی که به طور خاص در طی دو قسمت قصه به آنها اشاره می‌شود عبارتند از: سلام کردن، با احترام با بزرگترها حرف زدن، اجازه گرفتن، صبر کردن سر سفره و با هم غذا را شروع کردن، همکاری در جمع کردن سفره غذا، مسخره نکردن، سوغاتی دادن و خداحافظی کردن.
نکته جالب توجه بعدی این است که قصه‌ی «مهمان فضایی» در یکی از روستاهای شمال ایران اتفاق می‌افتد و بچه‌ها در حین شنیدن هر دو قسمت از قصه، با محیط روستایی، لهجه‌ی شمالی، غذاها و سوغاتی‌های شمالی، حیوانات اهلی روستا، شالیزار و شالیکارها آشنا می‌شوند.
امیدوارم بچه‌ها و همه‌ی اعضای خانواده در کنار هم، از شنیدن این قصه لذت ببرند👨👩👧👦
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.