مهارت حل مسئله، مهارتی برای تمام عمر

تا به حال به این فکر کرده‌اید که «مسئله» با «مشکل» چه تفاوتی دارد؟ مسئله به تمام چالش‌هایی گفته می‌شود که ما در زندگی روزمره با آنها مواجه هستیم؛ اما مشکل به دشواری‌ها و پیچیدگی‌هایی گفته می‌شود که راه حل مشخصی برای آنها نداریم. مشکلاتی که یکی پس از دیگری به طور حل نشده باقی می‌مانند و روی هم بزرگ و بزرگتر می‌شوند، باعث ایجاد «بحران» می‌شوند.

پس مهارت حل مسئله از جمله‌ مهارت‌هایی است که هر انسانی در تمام طول عمر خود به آن نیاز دارد. کسی که چنین سلاحی را از کودکی در دست گرفته باشد، خیلی کمتر در زندگی‌اش دچار بحران می‌شود.

یکی از بهترین روشهای تجهیز کودکان خود به این مهارت، مواجه کردن آنها با انواع چالشها در دنیای قصه و سپس به گفتگو نشستن با آنهاست.

وقتی کودک دلبندتان در آغوش گرم شما، از زبان خودتان که مرجع امن او هستید، با چالشی رو به رو می‌شود، ذهن او بالاترین کارایی را در ارائه‌ی راه حل پیدا می‌کند. چرا که نه چیزی او را می‌توساند و نه دلیلی برای هول شدن دارد. در چنین موقعیتی، وقتی والدین با فرزندانشان به بحث و گفتگو می‌نشینند، راه حلها در ذهن کودکان تثبیت می‌شود و مانند سلاحی در کوله‌پشتی زندگی‌شان قرار می‌گیرد.

آنها با یادگیری این مهارت، مجهز و مسلط قدم در زندگی واقعی می‌گذارند و در صورت مواجهه با مسائل و چالش‌های واقعی زندگی، بلافاصله سراغ سلاحی می‌روند که از قبل برای خودشان اندوخته‌اند.

توصیه‌هایی به والدین و مربیان کودک

در این قسمت، من قصه‌هایی ناتمام را برای بچه‌ها نوشته‌ام و در هر کدام چالشهایی را برایشان مطرح کرده‌ام.

چیزی که اثربخشی قصه‌ها را دوچندان می‌کند، گفتگوی والدین یا مربیان با کودکان پس از اتمام قصه‌خوانی است. در واقع، توصیه می‌کنم اگر وقت کافی برای گفتگو با فرزندانتان را ندارید، خواندن این قصه‌ها را به زمان دیگری موکول کنید؛ چرا که ماندن کودک در شرایط قصه، می‌تواند باعث تشویش و اضطراب کودک شود.

توصیه‌ی بعدی‌ این است که در هنگام گفتگو با کودکان، پس از طرح پرسشی که در انتهای قصه مطرح شده، به اولین جوابی که از آنها می‌شنوید قانع نشوید. سعی کنید تا جایی که می‌توانید موقعیتهای مختلف را برای کودک خود ترسیم کنید. از او بخواهید تا به همه‌ی جوانب مسئله نگاه کند.

در آخر بحث، اگر فکر می‌کنید کودک در شرایطی قرار گرفته که خودش به تنهایی نمی‌تواند راه حل امنی را پیدا کند، طرز فکر خود را با جملاتی نظیر «به نظر من…»، «من فکر می‌کنم که…» و غیره به کودکان بگویید و نظر او را در این رابطه جویا شوید.

سعی کنید قبل از اتمام گفتگو، مطمئن شوید که ذهن کودک شما کاملا آرام شده و اعتماد به نفس حل این مسئله را در زندگی واقعی، پیدا کرده است.

امیدوارم این قصه‌ها بهانه‌ای باشد برای ارتباط بیشتر و گرم‌تر با فرزندان نازنینتان🌹