مخترعین کوچک

از وقتی یادم می‌آید، پسرم مخترع بود. هرگز با هیچ یک از اسباب‌بازیهایش مطابق آنچه در بروشور آنها بود بازی نمی‌کرد. اسباب بازی را برمی‌داشت و در حین تلاشهای بیهوده‌ی من جهت توضیح نحوه‌ی بازی، آن را خوب برانداز می‌کرد. سپس هر یک از اجزای آن را به عنوان چیزی که در ذهنش ساخته و پرداخته می‌شد به کار می‌گرفت و بازیهای شگفت‌انگیزی اختراع می‌کرد.
اولین اختراع‌ او به یک سالگی‌اش برمی‌گردد. زمانی که تازه یاد گرفته بود راه برود و هنوز قادر به درست صحبت کردن نبود. روزی دیدم که یک مدادرنگی را در سوراخ انتهای یک لگوی مربعی شکل فرو کرده و ادای مصاحبه کردن را درمی‌آورد. وقتی منظورش را از گرفتن آن جلوی دهانم متوجه شدم،‌ سرشار از ذوق شدم! لحظاتی هست که مادرها با اطمینان کامل، تصور می کنند آسمان سوراخ شده و فرزند نابغه‌شان بر روی زمین آمده است!

اما واقعیت چیز دیگریست. تمام کودکانِ عادی، در حوزه‌های گوناگون، از چنین نبوغی بهرمند هستند.
چند وقت پیش، در مقاله‌ای می‌خواندم که ‌هرچه کودک شما اسباب‌بازیهای کمتری داشته باشد،خلاق‌تر خواهد شد و یاد می‌گیرد حتی با یک تکه کاغذ‌پاره مدتها خود را سرگرم کند.
در واقع، غرق کردن کودکانمان در اسباب بازیهای بی‌شمار، خلاقیت آنها را محدود می‌کند؛ زیرا آنها یاد می‌گیرند که لزوماً با چیزی به نام «اسباب‌بازی» سرگرم شوند و به محض اینکه اسباب‌بازی‌ها جذابیت خود را از دست دادند، به دنبال انواعِ جدیدتر و گرانتری هستند که در منزل دوست و آشنا می‌بینند. این چرخه، تا خم شدن کمر پدر و مادر زیر بار هزینه‌های سرسام‌آور و پر شدن اتاق کودک از انواع اسباب‌بازی‌های به‌درد‌نخور و در نهایت،‌ پرتوقع بار آمدن آنها در سنین نوجوانی و مشکلات مربوط به آن،‌ ‌ادامه دارد.
البته خیلی اوقات، این والدین هستند که فکر می‌کنند تمام کمبودهای والدگری خود را می‌توانند با «خریدن» پر کنند. در حالی که نیاز واقعی کودک، «معاشرت» با ماست. معاشرتِ رو در رو در قالبِ یک حضورِ با کیفیت، ولو برای ۱۵ دقیقه در روز.
لازم است تا یک جا در مقابل میلِ به خریدن در خودمان و مصرف کننده بارآوردنِ فرزندانمان، بایستیم. به خاطر خود کودک. به خاطر سلامت ذهن و روحش و پر و بال گرفتن خلاقیتش.
بیایید از کودکان بیاموزیم. من هر جا در رفتار فرزندانم دقیق شدم، دیدم که در مواجهه با کمبودها، یا راهی میابند یا راهی می‌سازند. به شرط آنکه مطمئن باشند راهی نیست و منِ والد برای رفع فوریِ کمبودها پیش‌قدم نمی‌شوم و به او فرصت خلق می‌دهم. این مخترعین کوچک را دست کم نگیرید. اجازه دهید کمبودها را لمس کنند تا شاهد اختراعات بی‌نظیرشان باشید.
از شما دعوت می‌کنم همگی به این سوال فکر کنیم که اگر همین حالا، تمام اسباب بازیهای فرزندانمان به یکباره غیب می‌شد،‌ چه‌طور می‌توانستیم راهی به جز موبایل و تبلت و تلویزیون برای سرگرمی آنها اختراع کنیم؟

سایر لینک‌های مرتبط با نسیم قصه‌ها👈 اینجاست.